Schläächtgeschwätzt

Zwaa Klees vemanscht

Kerbmondaach setzt de klaa Kall em Feuerwehrzelt, en riese Teller Gulasch met zwaa Klees forr sich. „Un, dir schmeckt’s awwer?“ fraach ischen. Met volle Backe gebter Antwort: „Prima, awwer dess gieht net uff. Wann ich die zwaa Klees vemanscht hab, bleibt bestimmt noch Gulasch iwwerisch. Un dann?“ Isch schittelde Kopp: „Stell disch doch net su o. Do giehste werre do vor un saachst, vorhin wär der su en Klies vum Deller gerollt, ob de net en neue hawwe kennst.“ „Un dou maanst dess klappt?“, fraachter. „Se Leewe net. Vorhin wollt isch forr die Berta e Glas sois Wasser hawwe, guckke die misch o, als wär isch bleed. ‚Was wolle se hawwe? En Siesgespritzte?‘ Na, nur e Glas sois Wasser. Maanste, die hette dess kapiert? Un dann kimmst dou un saachst, isch deet noch su en Kartoffelklies kriehe? Ei was draamst dann du nachts?“ Do hat ischs awwer dick: „Waaste was, deun Gulasch iss doch  suwiesu schun kaalt. Mach doch groad, was de willst. Un deu sois Wasser kannste vun mir aus iwwer dich schitte! Machs gut, dou Knotterdeppe!“ Isch bin dann en die Hamonie…

Ihr Seppel Lehr

Quelle: Dietzenbacher Stadtpost 01.11.2007